Er bestaan vele vormen van psychotherapie (zie filmpje voor meer uitleg), en nog meer verschillende psychotherapeuten. En maar goed ook. Als je een therapeutisch proces aan wilt gaan, gun je jezelf best de ruimte om na te gaan of de stijl en aanpak van een bepaalde therapeut je ligt. Mijn voornaamste achtergrondkader is de psychoanalyse, al laat ik me theoretisch en methodisch breed inspireren en opleiden. Ik licht kort enkel zaken toe die centraal staan in mijn werkwijze. 

In de eerste gesprekken word je uitgenodigd om vrij en in vertrouwen onder woorden te brengen wat je tot bij mij brengt, wat je klachten zijn en welke obstakels je tegenkomt. Na die sessie(s) beslissen we samen of een psychotherapie bij mij aangewezen is, en wat voor frequentie daar bij zou passen.  In elke therapie moet er een fundament van afstemming en veiligheid zijn. De therapeutische relatie kan gebruikt worden als vertrouwelijke plek van onderzoek en experiment.

Elke behandeling is uniek. Elk traject zal zijn eigen vorm, verloop en inhoud kennen. Een belangrijk onderdeel van de therapie bestaat uit de vrije associatie: vertrekkende vanuit je klachten vragen of symptomen sta je zo open, eerlijk en oordeelvrij mogelijk stil bij jezelf, en spreek je over wat er in je opkomt en wat je opmerkt. Ik stuur mee en begeleid je in het proces waarin we symptomen, klachten en vraagstukken ontwarren en doorwerken.

Het is wezenlijk voor een psychotherapie dat ze geen antwoorden biedt. Als therapeut kaart ik aan, interpreteer ik, help ik kaderen en vraagtekens plaatsen waar die voordien misschien niet stonden. Ik probeer een vruchtbare plek te voorzien waar verhalen een duurzame wending kunnen nemen. Dat betekent dat je zelf een grote verantwoordelijkheid draagt in therapie. Niet voor wat je overkomen is, voor al je problemen, of zelfs voor hoe je je voelt, maar wel voor hoe je met dingen omgaat. Je bent de enige die je behoeftes en verlangens kan (leren) kennen en uitspreken, en ook de enige die kan oordelen of de therapie voor jou iets wezenlijks bijdraagt. De behandeling zal voortdurend beroep doen op die verantwoordelijkheid en je helpen die te gebruiken en te dragen. 

In het werken met trauma gaat er meer aandacht naar het lichaam, naar houvast en naar veiligheid. Die bieden een vertrekpunt om diepere kwetsures te benaderen en te doorwerken. Vaak is het een zoektocht van voelen en ervaren op de rand van wat in woorden te vatten is. Wanneer dat aangewezen is, werk ik ook met EMDR, een methode uit de traumatherapie. (zie hieronder voor meer uitleg)

EMDR staat voor Eye Movement Desensitization and Reprocessing. Het is een erkende en wetenschappelijk onderzochte benadering voor de behandeling van trauma die werd ontwikkeld door Dr. Francine Shapiro. Kenmerkend aan de methode is dat ze vaak gebruik maakt van oogbewegingen of bilaterale stimulatie. De methode baseert zich op een ruimer theoretisch model, ‘Adaptive Information Processing’ (AIP). Op de site van de vereniging EMDR Belgium is meer informatie te vinden. EMDR hoort steeds ingezet te worden in een bredere therapie.